آیت‌الله هاشمی علیا در ابتدا با اشاره به آیاتی از قرآن کریم، آثار تقواپیشگی در برابر شهوات و نیز شهوت‌طلبی و تمایل به بهره‌های پست دنیا را بیان کرد. بر اساس آیات 14 و 15 سوره آل عمران، کسانی که تقوا دارند و در مقابل حیات پست دنیا و لذت‌های زودگذر آن از مخالفت با پروردگارشان پرهیز می‌کنند، به مقام رضوان الهی و نعمت‌های غیر قابل قیاس بهشت با دنیا دست می‌یابند. از طرف دیگر طبق آیه 10 سوره آل عمران، کسانی که خیال می‌کنند مال و مقام و ثروت و لذت‌های دنیا آن‌ها را کفایت می‌کند و دیگر به خداوند نیازی ندارند، نه تنها اموال و اولاد و ثروت و مقام و... هرگز آن‌ها را از خداوند بی‌نیاز نمی‌کند، بلکه اینان خود هیزم جهنّمند که به آتش کشیده خواهند شد. همچنین بر اساس آیات دیگر، اینان هم در دنیا و هم در آخرت معذّبند و در عذاب آن‌ها تخفیف داده نشده و یاری نمی‌شوند.

این استاد اخلاق در ادامه و در تکمیل بحث، به روایاتی در این باره اشاره فرمود؛ از جمله روایتی از امیر مؤمنان علی(ع) که می‌فرماید: «إنَّ الدُّنیا ظِلُّ الغَمامِ وحُلُمُ المَنامِ وَالفَرَحُ المَوصولُ بِالغَمِّ وَالعَسَلُ المَشوبُ بِالسَّمِّ سَلاّبَةُ النِّعَمِ أکّالَةُ الاُمَمِ جَلاّبَةُ النِّقَمِ؛ دنیا سایه ابر است، خوابی است که خفته می‌بیند، شادیِ پیوسته به غم و شهد آمیخته به شرنگ است؛ رباینده نعمت‌ها، خورنده ملّت‌ها و جلب کننده رنج و عذاب‌هاست.» (عیون الحکم، ص 144)

آیت الله هاشمی علیا به شرح و تفسیر ابیاتی از علامه طباطبایی که مرتبط با بحث مورد نظر بود نیز پرداخت. از جمله این بیت که «به شادی و آسایش و خواب و خور/ ندارند کاری دل افگارها». به شادی و آسایش و خواب و خور یعنی شهوات دنیا، تمایلات نفسانی. آن‌هایی که خدایی هستند، به این دنیا و زرق و برق آن دل نمی‌بندند و به مقدار نیاز و به قصد سلامت بدنشان می‌خورند و می‌خوابند، نه برای لذت بردن.